می‌دونستم چی تو کله ته. از همون روز اول می‌دونستم اما نخواستم باور کنم. آدم اصولن نمی‌خواد چیزایی که مطابق با خواسته‌ش نیست رو باور کنه و من هم. بازم بهت اعتماد کردم و سعی کردم که کمکت کنم و هر کار از دستم بربیاد بکنم و موفق هم شدم. آخرش هم همون شد که می‌دونستم. می‌دونستم می‌ذاری می‌ری به بدترین شکل ممکن ولی بازم با ناباوری برخورد کردم با قضیه چون از اولش هم باور نداشتم. ناراحت شدم انقدر که از هیچکس ناراحت نشده بودم. به خودت هم گفتم، نگفتم؟ همون روز تو کافه اخرا روز تولدت. گفتم تا حالا هیچکس انقدر منو اذیت نکرد که تو کردی. گریه کردی، آره روز تولدت اشکت رو با سنگدلی تمام درآوردم و اهمیتی به این ندادم که یک پسر چقدر باید غرورش رو زیر پاش بذاره که جلو یه دختر که هیچ رابطه‌ی عاطفی‌ای هم باهاش نداره گریه کنه. البته اولین بارت نبود. تو یه سال بارها این رو دیده بودم اما هیچوقت مسببش من نبودم و این بار من بودم که باعث این بغض و این اشک شدم و برای اولین بار برام مهم نبود. چون من هم بارها غرورم رو زیر پام گذاشتم. بارها کارهایی رو کردم که نباید به حرمت دوستیمون و این بار فشار روم زیاد بود. دیگه تحملش رو نداشتم. داشتم خودم رو خورد می‌کردم دیگه چیزی ازم نمونده بود و باید این بار به جای تو، به جای کس دیگه خودم رو نجات می‌دادم. به خاطر همین اینو بهت گفتم که بفهمی چقدر اذیتم کردی. قسم خوردی که نمی‌خواستی، قسم خوردی که دیگه کمترین کاری که باعث ناراحتیم بشه رو نمی‌کنی و به خاطر دِینی که بهم داشتی و من هیچوقت قبول نمی‌کردم که این یک دینه. اما اصرار داشتی و من دیگه مقاوت نکردم. شاید هم حق با تو بود. شاید زیاد از حد برای دوستی مثل تو وقت گذاشته بودم. بیشتر از ارزشت، بیشتر از ظرفیتت و حالا وقتش بود که جبران کنی. بهت اعتماد داشتم ولی بازهم قولت رو شکوندی. این بار جبران ناپذیر اذیتم کردی. همون روز بهت گفتم که ظرفیتم بالاست و خودت می‌دونی. بهت گفتم که یک نفر باید خیلی پست باشه و خیلی بیش از حد اذیتم کنه تا ازش بِکَنم و تایید کردی. اما آگاهانه کاری کردی که ظرفیتم پر شه. بهت آزاری نمی‌رسونم. هیچوقت. به خاطر روزهایی که دوستت بودم. به خاطر روزهایی که سر روی شونه‌هام گذاشتی و گریه کردی. به خاطر روزهایی که ... من، برخلاف تو، نمی‌تونم اون روزها رو هدر بدم. اما این تو بودی که بزرگترین ضرر دنیا رو به خودت زدی، و اون سلب شدن اعتماده.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر